Hikmet Demirtaş 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Adam yorgun argın eve döndüğünde 5 yaşındaki çocuğunu kapının önünde beklerken buldu. çocuk babasına, “Baba bir saatte ne kadar para kazanıyorsun” diye sordu… Zaten yorgun gelen adam, “Bu senin işin değil” diye cevap verdi. Bunun üzerine çocuk “Babacım lütfen, bilmek istiyorum” diye üsteledi. Adam -İlla da bilmek istiyorsan 20 milyon” diye cevap verdi.. Bunun üzerine çocuk “Peki bana 10 milyon borç verir misin” diye sordu. Adam iyice sinirlenip, -Benim senin saçma oyuncaklarına veya benzeri şeylerine ayıracak param yok. Hadi, derhal odana git ve kapını kapat” dedi. çocuk sessizce odasına ç;ıkıp kapıyı kapattı.Adam sinirli sinirli;”Bu çocuk nasıl böyle şeylere cesaret eder.” diye düşündü. Aradan bir saat geçtikten sonra adam biraz daha sakinleşti ve çocuğa parayı neden istediğini bile sormadığını düşündü, “Belki de gerçekten lazımdı”…Yukarı çocuğunun odasına çıktı ve kapıyı açtı… Yatağında olan çocuğa,”Uyuyor musun” diye sordu. Çocuk “Hayır” diye cevap verdi… -Al bakalım, istediğin 10 milyon. Sana az önce sert davrandığım için üzgünüm. Ama uzun ve yorucu bir gün geçirdim” dedi… çocuk sevinçle haykırdı, “Teşekkürler babacığım”… Hemen yastığının altından diğer buruşuk paraları çıkardı. Adamın suratına baktı ve yavaşça paraları saydı. Bunu gören adam iyice sinirlenerek, “Paran olduğu halde neden benden para istiyorsun?… Benim, senin saçma çocuk oyunlarına ayıracak vaktim yok” diye kızdı… çocuk “Param vardı ama yeterince yoktu ” dedi ve yüzünde mahcup bir gülücükle paraları babasına uzattı; “İşte 20 milyon… Şimdi bir saatini alabilir miyim babacım?…” Lütfen sevdiklerinize ve size ihtiyacı olanlara zaman ayırın… 5 Yorum bağlantısı
Servet Aydın 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Zaman çok hızlı akıyor. Dün elimizin içindekiler şimdi kucağa sığmaz oldu. Evlatlarımız ile geçireceğimiz her an çok çok kıymetli. Hikmet abi teşekkürler.... 1 Yorum bağlantısı
Ayhan Onaran 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Bazen sevdiklerimize yeterince vakit ayıramıyoruz.Dünya işlerine kapılıp gidiyoruz.Oysa ki zaman hızla akıp gidiyor.Bugün yanımızda olanlar yarın olmayabilir.Veya biz olmayabiliriz... Yorum bağlantısı
Misafir 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 eski patronumun bir arkadaşı vardı, eski ve iyi kuaför lerden, bu adam yıllarca çalışmış, çok kazanmış şimdi çok varlıklı, geçenlerde sohbet açılmış ; şimdiki aklım olsa çocuklarımla daha fazla zaman geçirirdim demiş. çok para kazanmakla olmuyor bu işler, giden zaman geri gelmiyor, herkes elinden geldigi kadar ailesine, sevdiklerine daha fazla zaman ayırmalı. Yorum bağlantısı
Mehmet Kazancıoğlu 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 evet zaman çok çabuk akıp gidiyor daha geçen sene bebeğimizin dünyaya gelmesini bekliyorduk. şimdi ele avuca sığmıyor. akşam ne kadar yorgun olsamda onunla geçirdiğim her dakika bütün yorgunluğumu alıyor hele eve girdiğimde gözlerinde olan sevinci görmek dünyalara bedel. onlar için çalışırken onları ihmal etmek en büyük yanlışımız değilmi? Yorum bağlantısı
Mehmet Kaya 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Hikmet Abi ben bunu daha öncede okumuştum. Ama şimdi baba olarak okuyorum ve gözlerim doldu. Ben babamdan görmedim. Ama oğlum akşamları eve gittiğimde her akşam baba hadi güreşelim seninle diyor. Minderleri getiriyor. Yok deme şansım yok. Hasta yorgun olmamın hiç önemi yok. yarım saatveya 1 saat onu o kadar mutlu ediyorki. Yorgunum diyeceğim ama aklıma bu hikaye geliyor diyemiyorum. Abi eline sağlık güzel paylaşımdı. SAygılarımla. 1 Yorum bağlantısı
Hikmet Demirtaş 16 Aralık 2011 Yazar Paylaş 16 Aralık 2011 Arkadaşlar, bakıyorum da herkes aynı şeyi düşünüyor. Ben sizinle bir şeyi paylaşmak istiyorum. Benim 2 kızım var, inanırmısınız ilk çocuğum yeni doğmuştu, ve ben taze mühendis olarak işe yeni başlamıştım. 9 aylığına Japonya ' ya görevli göndereceklerdi, ben kabul etmemiştim. Şİmdi buna karşı çıkacaklar da olacak, iyi yapmışsın diyenlerde olacak. Önemli olan yıllar sonra geriye dönüp, baktığın zaman getirdikleri ve götürdükleri nelerdir, ona bakmak lqazım. Belki benim kariyerim farklı olacaktı, ama belki de yeni doğan ilk çocuğumun ve eşimin yaşamlarında olumsuz etkiler bırakacaktı, şu an onu bilemiyorum. Ama pişman değilim, önemeli olan da bu diye düşünüyorum."Yaptığın şeyden pişmanlık duymayacak şekilde karar verebilmek." Başka bir şey daha paylaşmak isterim. Çocukların israrları ile 6 sene önce eve Pekiness cinsi bir yavru köpek aldık,(ama hiç kimseye ev içinde beslemesini tavsiye etmiyorum o da ayrı bir tartışma konusu) şu an hala bizlerle beraber yaşıyor. O hayvan bile evin fertlerinin eve dönüşünü o kadar sıcak ve içten karşılıyor ki, eğer onu eve geldiğiniz zaman sevmez, ilgi göstermezseniz mamasını açta olsa yemiyor, hayvan bile böyle davranıyorsa evin çocuklarının ve eşinizin sizin ilginize ve sevginize ne kadar ihtiyaçları olduklarını düşünün artık.!!!! 3 Yorum bağlantısı
Akan Belen 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Çok güzel bir yazı duygulandım valla bende.Bir baba adayı olarak aklımdan çıkmayacak bir yazı olmuş.Teşekkürler Yorum bağlantısı
Murat Ersel Çevik 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Boğazım bir yumruk tıkandı. 2009 yılında oğlum geniz eti ameliyatı olmak zorunda kaldı. İnanırmısınız zor zahmet iş yerinden izin aldım. Çocuğumun yanına geldim. Oğlum aynen şunu söyledi " şimdi tamam babam geldi ya artık korkmadan ameliyata girebilirim nasıl olsa o beni korur." Bu lafının hemen ardından zırt diye telefon "acilen iş yerine gelmen gerekiyor çok önemli 30 dakika içinde burada olmalısın" Sanal bir oyun için oğlumun ameliyata girdiğini bile göremeden iş yerine geldim. Oğlum ameliyata girerken yanında olamadım onun elini tutamadım ve destek olamadım. Anesteziden normal uyanması gerekenden biraz daha geç uyanmış. Doktor eşime üzüntüden kaynaklı olduğunu söylemiş. Eğer allah korusun o gün oğluma birşey olsaydı acaba o çok önemli olan iş oğlumu geri getirebilir miydi? Benim çekeceğim vicdan azabını giderebilir miydi? Belki bunda benim bir suçum yok ama evlatlarımıza hayat kavgasından daha fazla zaman ayırmamız gerektiği aşikardır. Bunu hem yöneticiler hem de iş verenler iyi bilmellidir. Allah herkesin evladını anasına babasına bağışlasın ve evlat acısı yaşatmasın. Herkese hayırlı evlat nasip etsin. 4 Yorum bağlantısı
Erkut Uysal 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 ben baba değilim ama benim gözlerim niye doluyor yahu... Yorum bağlantısı
Mehmet Solak 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 baba olunca daha iyi anlarsınız Erkut Bey.....yazı için teşekkürler Hikmet Bey. Yorum bağlantısı
M.Fatih Yüce 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Yaşadığınız anın kıymetini birlikte olduğunuz yakınlarınız ve sevdikleriniz ile ile harcayın. Geçen zaman boşuna akıp gitmesin. Ağzınıza sağlık... Yorum bağlantısı
Mehmet Kaya 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Boğazım bir yumruk tıkandı. 2009 yılında oğlum geniz eti ameliyatı olmak zorunda kaldı. İnanırmısınız zor zahmet iş yerinden izin aldım. Çocuğumun yanına geldim. Oğlum aynen şunu söyledi " şimdi tamam babam geldi ya artık korkmadan ameliyata girebilirim nasıl olsa o beni korur." Bu lafının hemen ardından zırt diye telefon "acilen iş yerine gelmen gerekiyor çok önemli 30 dakika içinde burada olmalısın" Sanal bir oyun için oğlumun ameliyata girdiğini bile göremeden iş yerine geldim. Oğlum ameliyata girerken yanında olamadım onun elini tutamadım ve destek olamadım. Anesteziden normal uyanması gerekenden biraz daha geç uyanmış. Doktor eşime üzüntüden kaynaklı olduğunu söylemiş. Eğer allah korusun o gün oğluma birşey olsaydı acaba o çok önemli olan iş oğlumu geri getirebilir miydi? Benim çekeceğim vicdan azabını giderebilir miydi? Belki bunda benim bir suçum yok ama evlatlarımıza hayat kavgasından daha fazla zaman ayırmamız gerektiği aşikardır. Bunu hem yöneticiler hem de iş verenler iyi bilmellidir. Allah herkesin evladını anasına babsına bağışlasın ve evlat acısı yaşatmasın. Herkese hayırlı evlat nasip etsin. Murat Bey hakikaten gözlerimden yaş geldi. Ben olsaydı ne yapardım diye düşündüm. ben baba değilim ama benim gözlerim niye doluyor yahu... İnşallah birgün sende baba olursun Erkut Bey. Birine verilebilecek en kötü beddua. Rabbim sana evlat acısı versin galiba, bu yüzden bende insana verilebilecek en güzel duada rabbim evlatlarını sana bağışlasın olmalı diye düşünüyorum. Saygılarımla. Yorum bağlantısı
Erkut Uysal 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Her okuyuşumda aynı etkiyi yaratan yazılardan birisidir bu, paylaşım için çok teşekkürler, yüreğinize sağlık. Ailemiz ve evlatlarımızla geçireceğimiz zamanın niceliği kadar niteliğinin de önemli olduğunu unutmamak gerekiyor. Bu, zamanı geldiğinde iyi bir baba ve eş olabileceğinin bir göstergesi olmasın sakın o zaman beni böyle duygularla yetiştiren babama birkez daha teşekkür ediyorum bende abi... Yorum bağlantısı
Çağlar Bayur 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Bu hikayeyi önceden okumuştum, ne kadar erken okursan daha iyidir denecek bir anlatım. Çoluğa çocuğa karşına duble etki yapan bir anlatım 1 Yorum bağlantısı
Murat Ersel Çevik 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Bir baba olarak arkamızdan çocuklarımızın bu tip şeyle söylemesi ne kadar değerli değil mi? Maxicep.com - Bir Genç Kızın Babasına Yazdıgı Duygusal Bir Mektup(okunmalı)) Teşekkürler Baba; Kötüsüyle iyisiyle bu dünyada var olmama olanak sağladığın için... Sana kötü şeylerden bahsederken hep iyi bir noktasını bulup, iyimser olmayı gösterdiğin için... Çok kızdığım anda beni sakinleştirip ama diye başladığın cümleleri hep olumlu sonuçlandırıp hoşgörülü olmak budur işte dedirttiğin için. Beni egoistçe yetiştirmeyip insanları sevmeyi öğrettiğin aynı zamanda bana kendimi çok özel ve önemli hissettirdiğin için … Çocukluğumu, gençliğimi benimle yaşayıp baba olmanın ötesinde arkadaşım olduğun için... Sana yalan konuştuğum anda bunu anlayıp, bana doğruyu söylemem için ısrar ettiğin ve hata da olsa doğrunun değerini öğrettiğin için… Hatalar insanlar içindir mantığını gösterip, yaptığım hatalardan ders almamı ve yaşamıma kaldığım yerden devam etmemi sağladığın için... Bana eğlenmeyi öğrettiğin için... Özgürlüğümü yavaş yavaş verdiğin ama hep özgür olduğumu hissettirdiğin için... Bana içinde bulunduğum durumun sonuçlarının nasıl olacağını anlatıp tercih hakkını bana bıraktığın ve hiç bir zaman dikte etmediğin için... Sana saçma sapan birşey anlatırken dahi beni dinleyip kendimi iyi hissetmemi sağladığın ve hep benimle ilgilendiğini gösterdiğin için... Hayatın her safasında hep anlayışla davranıp, anlayış kavramının aslında ne önemli olduğunu gösterdiğin için… Her gece uyumadan önce beni öptüğün, ve sevginin ne değerli olduğunu gösterdiğin için... Arkadaşlarımla zaman geçirip benden ötede onlarlada bişiler paylaşıp, çevremi tanımama yardım ettiğin için... Başarılı olmanın aslında ne büyük bir zevk olduğunu gösterdiğin için... Hiç uyumak istemediğim zamanlarda, uyumak yerine balkonda benimle sohbet ettiğin ve güneşin doğuşunu izlediğin için... Alışveriş yaparken sana sorduğum soruları bence diye cevaplayarak seçimi bana bıraktığın ve seçimlerime saygı duyduğun için... Kendin halledebilirsin diyerek özgüvenimi sağladığın için... Mantığın düşünce bazında ne önemli olduğunu öğrettiğin için... Her alanda benimle hayatı paylaşmaktan hiç çekinmediğin, ve sonuna kadar bana güvendiğin için... Ve babacığım Herkesin bitti dediği gün sen yeniden başlatıp, nasıl başlatılacığını gösterdiğin için... Teşekkürler Baba 'Sen bir hayatsın baba, yaşadıkça güzelleşen ve güzelleştikçe tapılan ve vazgeçilmez olan...’ Teşşekürler Allah'ım Babamın kızı olma gururunu ve mutluluğunu bana yaşattığın için... Seni ne kadar sevdiğimi, sensiz geçen dakikaların ne çok acı verdiğini ve seni ne denli özlediğimi anlatabilecek kelimelerin yeryüzünde olduğuna inanmıyorum babacığım, canım… Alıntıdır; 1 Yorum bağlantısı
Serdal Soysal 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Bir çocuk babasından beraber vakit geçirmek isteğinde; baba işten yorgun geldim biraz dinleneyim demiş, çocuk ısrar edince baba da elindeki gazeteden dünya haritasını yırtıp paramparça edip çocuğuna vermiş ve bu dünya haritasını birleştir o zaman seninle oynarım demiş. Çocuk 10dk sonra haritayı birleştirip gelmiş, Baba şaşırmış en az 1 saat oyalanır diye düşünüyormuş. nasıl bu kadar çabuk yaptın diye sormuş; Çocuk ta arkasındaki insan resmini düzelttim dünya kendiliğinden düzelmiş oldu. Diye cevap vermiş. 2 Yorum bağlantısı
Mehmet Ozyurek 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Hikaye çok güzel ve hep aklımdadır. Ha bir saat ayırabiliyor muyum.. Çoğu zaman hayır Bir de şu hikayeyi hiç aklımdan çıkarmam... Adam yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, üç yaşındaki oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle kamyonunun kaportasını mahvettiğini görmüs. Hemen oğlunun yanına koşmuş ve çocuğun eline çekiçle vurmaya başlamış. Biraz sakinleşince oğlunu hemen hastaneye götürmüş. Doktor, çocuğun kırılan kemiklerini kurtarmaya çalıştıysa da elinden bir sey gelmemiş ve çocuğun iki elinin parmaklarini kesmek zorunda kalmış. Çocuk ameliyattan çikip gözlerini açtiginda,bandajli ellerini fark etmis ve gayet masum bir ifadeyle, "Babacığım, kamyonuna zarar verdiğim için çok üzgünüm." demiş ve sonra babasına şu soruyu sormuş: "Parmaklarım ne zaman yeniden çıkacak baba" 3 Yorum bağlantısı
Ali Eren 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Bu güzel paylaşmımlar için çok teşekkürler. Kızımın doğmasına 7 hafta kaldı. Hergün heyecanım artıyor. İnşallah iyi bir baba olmak olurum. Yorum bağlantısı
Erkut Uysal 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Hikaye çok güzel ve hep aklımdadır. Ha bir saat ayırabiliyor muyum.. Çoğu zaman hayır Bir de şu hikayeyi hiç aklımdan çıkarmam... Adam yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, üç yaşındaki oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle kamyonunun kaportasını mahvettiğini görmüs. Hemen oğlunun yanına koşmuş ve çocuğun eline çekiçle vurmaya başlamış. Biraz sakinleşince oğlunu hemen hastaneye götürmüş. Doktor, çocuğun kırılan kemiklerini kurtarmaya çalıştıysa da elinden bir sey gelmemiş ve çocuğun iki elinin parmaklarini kesmek zorunda kalmış. Çocuk ameliyattan çikip gözlerini açtiginda,bandajli ellerini fark etmis ve gayet masum bir ifadeyle, "Babacığım, kamyonuna zarar verdiğim için çok üzgünüm." demiş ve sonra babasına şu soruyu sormuş: "Parmaklarım ne zaman yeniden çıkacak baba" öl orada daha iyi... Yorum bağlantısı
Mehmet Ozyurek 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Arkadaşlar, bakıyorum da herkes aynı şeyi düşünüyor. Ben sizinle bir şeyi paylaşmak istiyorum. Benim 2 kızım var, inanırmısınız ilk çocuğum yeni doğmuştu, ve ben taze mühendis olarak işe yeni başlamıştım. 9 aylığına Japonya ' ya görevli göndereceklerdi, ben kabul etmemiştim. Şİmdi buna karşı çıkacaklar da olacak, iyi yapmışsın diyenlerde olacak. Önemli olan yıllar sonra geriye dönüp, baktığın zaman getirdikleri ve götürdükleri nelerdir, ona bakmak lqazım. Belki benim kariyerim farklı olacaktı, ama belki de yeni doğan ilk çocuğumun ve eşimin yaşamlarında olumsuz etkiler bırakacaktı, şu an onu bilemiyorum. Ama pişman değilim, önemeli olan da bu diye düşünüyorum."Yaptığın şeyden pişmanlık duymayacak şekilde karar verebilmek." Başka bir şey daha paylaşmak isterim. Çocukların israrları ile 6 sene önce eve Pekiness cinsi bir yavru köpek aldık,(ama hiç kimseye ev içinde beslemesini tavsiye etmiyorum o da ayrı bir tartışma konusu) şu an hala bizlerle beraber yaşıyor. O hayvan bile evin fertlerinin eve dönüşünü o kadar sıcak ve içten karşılıyor ki, eğer onu eve geldiğiniz zaman sevmez, ilgi göstermezseniz mamasını açta olsa yemiyor, hayvan bile böyle davranıyorsa evin çocuklarının ve eşinizin sizin ilginize ve sevginize ne kadar ihtiyaçları olduklarını düşünün artık.!!!! Yaptığının doğru veya yanlış olduğu konusuna yorum yapmak istemiyorum abi. Mutluysan, doğru yapmışsındır... öl orada daha iyi... Hikayenin devamına göre öyle yapmış zaten de.. Ben o kısmı yazmamıştı... Yorum bağlantısı
Yasin Karataş 16 Aralık 2011 Paylaş 16 Aralık 2011 Eşimde bende öğretmeniz ve malum 2 yaşındaki oğlumuza bakıcı bakıyor annesi ve ben öğlen 12:00 de evde oluyoruz ve oğlum saat 10-11:00 gibi uyanıyor ve aslında çokta ayrı kalmıyoruz.Ama eve girdiğimizde ki ve bizi gördüğünde ki mutluluğunu görmelisiniz.Sevincinden bütün odaları koşarak dolaşıyor:)Ama bu duruma Ağlasam mı?Gülsem mi?bilemiyorum çoğu zaman.Eğer anne ve baba çalışıyorsa o daha vahim bir durum Kesinlikle yavrularımıza elimizden geldiğince çok vakit ayırmalıyız.Çünkü onlar bizim herşeyimiz.Tabi babalarımızda aynen öyle oğlum büyüdükçe babama daha çok sarılıyorum ve onu daha çok anlayabiliyorum. 1 Yorum bağlantısı
Recommended Posts