Evren Erakçora 8 Aralık 2009 Paylaş 8 Aralık 2009 ATATÜRKÜN YAVERİNDEN BİR ANI !.... Gazi, çiftliğinde dolaşıp hava alırken oldukça yaşlı bir kadına rastladı. Atatürk attan inerek bu ihtiyar kadının yanına sokuldu. - Merhaba nine. Kadın Ata'nın yüzüne bakarak hafif bir sesle; - Merhaba dedi. - Nereden gelip nereye gidiyorsun? Kadın şöyle bir duralayıp; - Neden sordun ki, dedi. Buraların saabisi misin? Yoksa bekçisi mi? Paşa gülümsedi. - Ne sahibiyim ne de bekçisiyim nine. Bu topraklar Türk milletinin malıdır. Buranın bekçisi de Türk milletinin kendisidir. Şimdi nereden gelip nereye gittiğini söyleyecek misin? Kadın başını salladı. - Tabii söyleyeceğim, ben Sincan'ın köylerindenim bey, otun güç bittiği, atın geç yetişdiği, kavruk köylerinden birindeyim. Bizim muhtar bana bilet aldı trene bindirdi, kodum Angara'ya geldim. - Muhtar niçin Ankara'ya gönderdi seni? - Gazi Paşamızı görmem için. Başını pek ağrıttım da...Benim iki oğlum g Yorum bağlantısı
Nail Kocaman 8 Aralık 2009 Paylaş 8 Aralık 2009 Ellerinize sağlık Evren hocam sağolun, evet hala umut var hemde çok. Yorum bağlantısı
Hale Uzun 8 Aralık 2009 Paylaş 8 Aralık 2009 Bu yazıyı daha önce okumuştum. ve gözyaşlarıma hakim olamamıştım.. şimdiki gibi.. o günlerde yaşananların hiç birini anlayamayız... anlamaya çalışabiliriz ancak.. gözlerimizi kapatır, hayalini kurarız... ben olsaydım ne yapardım? ne hissederdim? diye.. ben öyle yaptım.. ninemi anlamak için.. ve hissettim.. Yorum bağlantısı
Recommended Posts