Misafir 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Yazının ilk satırını okuyunca hemen okumayı bıraktım. Böyle olaylara yürek dayanmıyor. Kurban olduğum Allahım kimseye evlat acısı vermesin. Yorum bağlantısı
Recep Güney 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Allah rahmet eylesin cok zor bir durum Rabbim kimseyi evlat acisi ile imtihan etmesin.. Yorum bağlantısı
Cem Işık 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Allah sabır versin ailesine,içim parça parça oldu, inşallah sonu mutlu biter diye ümitle okudum ama nafile.. Yorum bağlantısı
Serkan Turan 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Çok kötü oldum valla ya Rabbim sabır versin. Kimseye yaşatmasın böyle bir acıyı. İçim sızladı of off. Yorum bağlantısı
Alper Başdemir 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Allah kimseye evlat acısı yaşatmasın.. Amin. Yorum bağlantısı
Mesut Eyibil 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 yazınız çok etkileyici olmuş gerçekten bende daha yeni sayılacak bir zaman içerisinde baba oldum ve aklıma direk oğlum geldi, geçekten çok duygulandım,Allah kimseye evlat acısı yaşatmasın...işiniz çok zor.Allah sizede dayanma ve kolaylıklar versin. Yorum bağlantısı
Mustafa Şimşek 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Akan bey, paylaşım için teşekkürler diğer arkadaşlar gibi bende çok duygulandım ve bir an kendi çocuğum geldi aklıma ve şükür ettim. sizin de göreviniz çok zor... Allah yardımcınız ve yardımcımız olsun inşaAllah Yorum bağlantısı
Murat Ersel Çevik 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Sabah 6:30 civarı nöbetin son saatleri artık.Acil kapısından yardım edin diye bağırarak giren bir kadın kucağında daha 3 aylık bir bebek.Kucağımıza bırakıverdi küçük bedeni.Resitasyona aldık hemen morarmış dudaklar ve eller.Hemen mudahale etmeye başladık ama bu işin icindeyseniz az çok anlıyorsunuz ne olup olmayacağını.Yatağında bu sekilde bulmuş annesi.Muhtemelen annesi emzirdi yada manasını verdi bebeğin gece sonra yatırdı yatağına doğal olarak annesi de uyudu.Çoğunuz bilirsiniz bebekler annesini emdikten sonra yada mamalasini yedikten sonra genelde bir miktar kusar gaz çıkarırken.Bu bu bebek de aynı şeyi yapmış ama hata bebeği tamamen sırt üstü yatırmak ışte.Daha hareket etme yetisi yok dönemez kendi başına ve kustugu mama direk soluk borusuna gidip solunumunu durduruyor.Bizim aspire etmiş dediğimiz durum.Sessiz sedasız son bulan bir hayat.Ne kadar süre geçtiği bile belli değil ama yinede hadi öldü diyip birakamiyor insan.Bir saatten fazla süren çaba ama maalesef ki olmuyor yaşama tutunamiyor küçük beden.Daha başlamadan biten kelebek ömrü kadar olan hayat son buluyor ellerimizde.Çok ölümler gördük çok kişiyi de yaşama döndürdük ama bu sefer ki çok başka hayatımda ilk defa bu kadar etkiliyor bir yaşamın sonu.Sonsuzluğa giden bir bebek.Ve asla artık eskisi gibi bir hayatı olmayacak bir aile kalıyor geriye. Dikkat edin ne olur hayatlariniza size emanet olan hayatlara.Yaşam için gerekli olan bir lokma yemek hayatınızdan etmesin kimseyi.Sizlerde duymuşsunuzdur böyle haberler nasıl olur demeyin oluyor iste. Ben çok etkilendim bu olaydan paylaşma ihtiyacı sizleride uyarma ihtiyacı doğdu doğal olarak. Sizleri üzdüysem affola.Ama sizin şu an duyacağınız üzüntünün adı olmaz ki ailenin yaşadığı acının yanında. Işte bu da bizim yasamimizdan bir kesit Saygılar. Canıma okudun moral sıfır. Yorum bağlantısı
Kadir Türkeli 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Allah hepimizin evladını korusun. O anneye ise dayanma gücü versin, nasıl dayanılırsa artık... Kimseyi evladınla sınamasın yüce Allahım.. Yorum bağlantısı
Mehmet Ozyurek 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Allah sana ve ailesine sabır versin Akan... Bu olaya ne kadar üzülmüş olduğunu görmek, görevini ne kadar güzel ve içten yaptığını da gösterir... Seni de tebrik ediyorum... Melek uçmuş.. Allah kalanlarının yardımcısı olsun... 2 Yorum bağlantısı
Misafir 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Ben çok etkilendim bu olaydan paylaşma ihtiyacı sizleride uyarma ihtiyacı doğdu doğal olarak. Yavrunun ve annenin durumu ayrı bir ızdırap. Ben bambaşka bir konuya değinmek istiyorum. Size. Geçtiğimiz 21 Haziran'da dışardan geldiğimde babamı evin koridorunda yatar buldum. İstanbul'da 8 hastane, yoğun bakım-servis arası giriş çıkışlar ve sonunda 26 Eylül'de kaybettik. Bir kalp krizi geçirmiş ve neticesinde pıhtı oluşup beynin 3 ana damarından 2 tanesini tıkamış. Buradan duyurmak ve aynı şeyleri tekrar tekrar yaşamak, yazmak, herkesten geçmiş olsun, başın sağolsun laflarını duymak istemedim. Herkesten yine Allah razı olsun. Bunları neden belirtiyorum, sizin gibi sağlık personeli olanlar zamanla ve doğal olarak hastaları bir iş gibi görüyorlar. Sizin gibi insani olarak etkilenmiyorlar zamanla... "Hasta eks oldu" deyip gidiyorlar... Doğaldır ki hiçbir doktor babamın oğlu değil. Her hastaya oturup ağlasa 3-5 seneye tüm doktorlar üzüntüden verem olurlar. Ama hasta veya yakını olarak insan biraz daha zaman ayrılmasını istiyor. Örneğin bir hastanede babamın bir doktoru, kendimizi tanıttığımızda "bu tip hastaları genelde kaybediyoruz" dedi kestirip attı. Bazılarını koridorda yakalayıp bilgi almaya çalışıyoruz bir yandan adam yürüyor, bir yandan bize durumu anlatıyor. Biz de abimle adamın yanından yürüyüp konuşmaya, koridordaki diğer insanlara çarpmamaya çalışıyoruz. Bi dur be adam iki laf konuşuyoruz be!! Ücra yerlerde kalmış sağlık kabini de değil bunlar. Gezdirildiği 8 hastaneden son 6 tanesi özel ve 3 tanesi belki Türkiye'nin en pahalı hastaneleri idiler. Ha ölüme çare yok. Doktorlar her şeyi bilseydi, en başta doktorlar ölmezdi. Ama işte oradaki de benim babam. Sizi özellikle tenzih ediyorum. Yaşadığınız olay ne kadar etkilemiş ki bırakın düşünmeyi, içinizde yaşamayı, gelip buraya konu açıp yazmışsınız. Ama samimiyetle söylüyorum şiddet gören sağlık personelinin %30 u falan bu şiddeti hak ediyor. 3 tanesi için "yahu 2 tane çakayım suratına" diye düşündüm. Sonra biz yokken babamla ilgilenmezler diye vaz geçtim, yapmadım. 1 yoğun bakım ekibini, hastanede bulunan hasta hakları merkezine şikayet ettim. Şikayet ederken de bir sonuç çıkmayacağını bilerek üstelik. Çok yakından takip edip, içinde olduğum babamın hastalık sürecinde ben bunu gördüm, tespit ettim. Yorum bağlantısı
Abdurrahman Cam 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 çok üzücü bir durum Allah sabırlar versin ailesine Yorum bağlantısı
Gökhun Batur 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Ben de hastanede gece şefi olarak çalışıyorum hatta şu an nöbetteyim. Acil serviste kapalı rest. de gördüklerim ne duyguya sığar ne kitaplara. Fakat herşey biz insanlar için. Motor kazaları, bıçaklamalar, kurşunlamalar, araç iç trafik kazaları, yüksekten düşmeler...... Alıştık artık bi'yerde fakat çocuk olduğu zaman ben de dayanamıyorum. 4 yıldan fazladır bunları yaşadığım halde çocuk olunca terkediveriyorum orayı. Yoksa minicik bedenleri öyle görünce isyan etmek istiyor insan. Allah ailesine sabır versin minik bebeğin. Sözün bittiği yer ne söylesek de o acı dinmez... Allah kimseye evlat acısı vermesin... 1 Yorum bağlantısı
Osman Bilgin 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Zor yaa!.. Ailesi isyan etmeden sabrederse İnşallah Allah ecrini verir [sabredenlere mükafatları hesapsız ödenecektir. (zümer suresi, 10)] Bebek te Cennetlik, İnşallah ailesine şefaatçi olacaktır.. Yorum bağlantısı
Arda Bülent Güzel 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Allah rahmet eylesin. Anne için çok zor durum. Yorum bağlantısı
Serhat Işık 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Ben bebek ve çocuk ölümlerine çok üzülüyor ve kahroluyorum.ALLAH kimseye evlat acısı yaşatmasın. Yorum bağlantısı
Şahin Topaloğlu 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Bilirim kardeşim bilirim...Defalarca sayısızca inceledim o yürek yaralayan olayları... Yorum bağlantısı
Fedai Özoğlu 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Çok acı. Allah sabır versin. Kim bilir anne şimdi nasıl bir suçluluk duygusu yaşıyordur. İnşallah etrafındaki insanlar üstüne gidecekleri yerine sabır telkininde bulunurlar. Yorum bağlantısı
Hakan Gürsu 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Çok kötü bi durum, Allah ailesine sabır versin, o vicdan azabı ile insan kendini yer bitirir. Yorum bağlantısı
Ertan Alptekin 13 Kasım 2014 Paylaş 13 Kasım 2014 Ne diyeceğimi bilmiyorum. Allah rahmet eylesin... Yorum bağlantısı
Akan Belen 13 Kasım 2014 Yazar Paylaş 13 Kasım 2014 Amacım kimseyi üzmek değildi aslinda.Ama is bebek olunca daha da acı oluyor ister istemez.Biliyorum ki burada birçok yeni baba olmuş yada olacak arkadaşlar var.Bu vesileyle bir uyarı olsun hepimize.Biz çok sık yaşıyoruz bu durumları bebek daha nadir olsada.Evet arksdalarin dediği gibi bir süre sonra duygular ister istemez koreliyor bir miktar yada alisiyor bir nebze insan ister istemez.Yoksa bizlerde inanın uzuntuden heder oluruz. En azından bu üzücü olay buradaki kişilerin onların tanidiklarinin dikkkatini çektiyse bile bu da iyi bir şey 1 Yorum bağlantısı
Recommended Posts